ฤดูกาลท่องเที่ยว Utrecht & Amsterdam Part 6

 แหะๆ…ห่างหายไปวันสองวัน เรื่องราวยังไม่จบ วันนี้ขยันมาอัพต่อ ซะงั้น!!! 😛

นอนค้างบ้านโฮสต์พี่มุ่ยไปอีกหนึ่งคืน หลังจากซัดอาหารไทยไปพุงกาง 555 นอนให้เต็มอิ่มถึงแปดโมงครึ่งอาบน้ำแต่งตัว ลงมากินอาหารเช้าตอนสิบโมง(รึป่าววะ จำไม่ได้) นั่นล่ะ….ลงมาเจอเด็กทั้งสอง พร้อมพ่อและแม่กำลังกินอาหารเช้าเช่นกัน เข้าไปแทรกๆเค้านั่ง อิอิ กินแบบไม่เกรงใจ ก็เกรงใจล่ะ แหม่ๆ โฮสต์มัมพี่มุ่ยเค้าถามว่าจะมานอนอีกมั้ย ในใจก็เกรงใจอะ รบกวนเค้า เลยอึกอักบอกว่า ไม่แน่ ถ้ามาได้…เค้าก็เอ้า ทำไมล่ะ นอนสบายมั้ย…เอ่อออสบายค่ะ จะไปเที่ยวกับพี่มุ่ยอีกมั้ย เหอๆ ฉุกคิดได้ว่าเคยอ่านในหนังสือ(น่าจะเป็นหนังสือของเด็กแลกเปลี่ยนทุน AFS)มา “เค้าบอกว่าคนดัตช์เค้าไม่ถือเรื่องการไปนอนค้างบ้านคนอื่น เค้าถือเป็นเรื่องธรรมดามาก แต่ถ้าเค้าชวนให้ไปค้างแล้วไม่ไปเค้าจะคิดว่าเรารังเกียจเค้า” เลยบอกว่า โอเค ไม่แน่จะมากนอนอีกเพราะชั้นอยากไปเที่ยวสวน keukenhof…เค้าถึงได้บอก อ้อ โอเคๆ(ไม่รู้จะอธิบายคำพูดเค้ายังไงอะ แปลความรู้สึกมาได้ประมาณนี้ หรือเค้าถามว่าจะมาอีกมั้ยเพราะเค้าจะได้ทำใจไว้ก่อนว่ามันจะมาอีก 555)เค้าก็ถามว่าจะกลับอาร์เน็มเลยมั้ยเนี่ย อรดาตอบไปว่าคิดว่ากลับตอนบ่ายแต่พี่มุ่ยจะไปส่งที่สถานีอูเทร็คท์ก่อน เค้าก็อ้อ…คิดว่าเราจะออกจากบ้านบ่ายๆ แต่ที่เราคิดจะทำคือ ไปเดินเชิ๊บๆที่อูเทร็คท์ก่อนซักนิดแล้วค่อยกลับอาร์เน็มตอนบ่ายๆ พอกินอาหารเช้าเสร็จจะกลับ เค้าก็ถามเอ๊ะ จะกลับแล้วเหรอ สรุปว่าบ่ายนี้เราจะไม่เจอกันอีกใช่มั้ย เหอๆใช่ค่ะ เลยร่ำลากัน ขอบคุณเค้า โฮสต์แด๊ดมือถือขนมปังอยู่ยังต้องปัดๆมือมาเช็คแฮนด์ 555….พี่มุ่ยก็ใจดี๊ดี ฮ่าๆนั่งรถไฟไปส่งถึงอูเทร็คท์ วันนี้เอาจักรยานออกมาด้วย ทุ่นแรงกว่าการเดินเยอะ!!! เข็นๆมาเวลาถึงทางแยกที่ต้องหยุด ไม่ทันไร เดินถึงแยกถนนโดนรถบีบแตรปิ๊นๆ เราก็ไม่ได้เดินเกะกะไรนะ เดินไม่ทันถึงแยกด้วยซ้ำ พอมันปิ๊นเสร็จ เงยหน้ามอง กระจกมันเปิดอยู่มีคนนั่งข้างคนขับ แล้วเหมือนจะมีคนนั่งหลังด้วย แต่คนที่โบกมือทักมาไม่ใช่ใคร คือไอคนบีบแตรนั่นแหละ…คนขับ 555 มีเรื่องให้ฮากันกะพี่มุ่ย คนที่นี่เค้ามนุษยสัมพันธ์ดีจริงๆ ไปไหนมาไหนก็ทักตลอด

 

นั่งรถไฟก็เหมือนๆเดิม แต่สถานีรถไฟสิไม่เหมือนเดิม วันนี้คนมันไปไหนกันโม๊ดดดดดดดดดดดดด ร้านค้าปิดหมด!!!! นี่มันวันอาทิตย์นะเนี่ย ไม่เหมือนเมืองไทย ยิ่งวันอาทิตย์ยิ่งคึกคัก สยามเอย จตุจักรเอย แต่ที่นี่มันปิดหมด 555 เค้าอยู่บ้าน ปั่นจักรยานเที่ยวกัน

บรรยากาศวันอาทิตย์มันเป็นแบบนี้แหละ

 ชั้นละงงกะไอบล๊อกนี่ ทำให้มันอยู่ตรงกลางบางทีมันก็กลาง บางทีมันก็ไม่กลาง ช่างมันๆ โชว์รูปต่อไปเลย

อยากกระโดดโชว์…ไม่เจียมสังขารขา หน้าตาจะหืดจับมาก เอิ้กๆ

 แล้วก็ยังเดินๆๆๆไปเรื่อย พี่มุ่ยบอก จะเดินไปไหนนักหนาของมันวะ ขายังปวดไม่พอรึไง ฮ่าๆ ก็เดินๆไปที่เดิมๆเพื่อรับรู้บรรยากาศว่ายามมันไม่มีนักท่องเที่ยวมันเป็นยังไง แล้วมันก็เป็นแบบในรูป

รถไอติมน่ารักๆ อย่างกะในการ์ตูนเลย

 เจอไอหมาตัวนี้เดินอย่างไม่มีเจ้าของ 555 น่าหมั่นเขี้ยวดีเนอะ

บูลด๊อก หน้าย่นๆ

 รู้ว่าอยากดูรูปกันเยอะๆ

ไฮเนเก้น เบียร์

  

นั่งพักเลยถ่ายมา อากาศแจ่มใสนะ

มุมเดิมๆยามไม่มีนักท่องเที่ยว

ร้านอาหารไทย ที่มิใช่คนไทยเป็นเจ้าของ กลับกลายเป็นแขกชาติไหนไม่รู้

ทางลงไปนั่งกินลมชมวิว รับประทานอาหารไทย

รูปเล็กมั่งใหญ่มั่งเนอะ 555 เอาเถอะ สวยทุกรูปล่ะ ใกล้จะจบบล๊อกแล้ว ฮิ้วๆ

ร้านนี้แหละที่ไปนั่งดื่ม(น้ำผลไม้)กันมายามเย็นค่ำวันก่อน

หมดรูปแล้ว เย้ๆ….เล่าเรื่องต่อดีมั้ยเนี่ย อย่าเพิ่งขี้เกียจอ่านละกัน อิอิ ได้เวลากลับแล้วเหอะ อ่อ มีวัยรุ่นสองคนเดินแจกโปสการ์ดชวนไปดูคอนเสิร์ต บอกว่าชั้นพูดดัตช์ไม่ได้ เธอหน้าตาน่ารักเลยล่ะ น่าจะเป็นนักศึกษามหาวัทยาลัย บอกว่าโอเค แล้วก็พูดเป็นอังกฤษ ถามว่าชอบดนตรีมั้ย เยสสสสส ชอบสิ เธอบอกว่าเนี่ยเราจะมีคอนเสิร์ตกันตอนบ่ายสอง เดินไปทางนั้นทางนี้ อรดาบอกโอเคๆ แล้วเธอก็บอก หวังว่าชั้นจะเจอคุณที่นั่นนะ เหอๆ ก็อยากดูอยู่หรอกคงจะมีวัยรุ่นให้ส่องมั่งล่ะ 555 แต่พี่มุ่ยจะดูก็ดูไปคนเดียว ชั้นจะกลับไปพักผ่อน ฮ่าๆ กลับก็ได้ฟระ ขาก็ปวดจะแย่ เลยกลับบ้านดีกว่า ส่ง sms บอกโฮสต์ว่าถึงประมาณเที่ยงครึ่ง นั่งมาไม่หลง ไม่เป๋อ แต่มาเดินหลงตรงทางออก เอิ้กๆ มันมีสองทาง ไอเราก็คิดว่ามันจะทะลุกันได้ โอ้ว…หลอกให้เดินไกล มันเป็นคนละที่กับที่โฮสต์บอกไว้ก่อนหน้านี้ว่าเดินออกมาทางนี้นะ เลยต้องเดินย้อนกลับมา เที่ยงครึ่งนิดๆละ เดินๆๆๆมาเห็นโฮสต์แด๊ดยืนมองท่าทางกังวลอยู่(มาคนเดียว)  เหอๆ รอจังหวะเค้าหันมาเลยรีบโบกมือให้ ชั้นอยู่นี่!!! เอิ้กๆ เค้าก็โบกกลับ พอเจอหน้าโฮสต์ก็บอกเลย ชั้นไม่เดินหลงที่อื่นเลยนะ แต่มาหลงเอาที่สถานีปลายทาง 555 ฮาๆไป แล้วก็คุยๆกันมา เค้าเล่าให้ฟังถึงคาร์โลว่าเธอบอก ปานไม่ควรไปค้างบ้านเพื่อนอีก ไม่ให้ไปแล้ว เหอๆ ทีตอนเราอยู่ก็ทำเป็นไม่ค่อยจะเล่น หาพ่อหาแม่ ทีงี้ล่ะทำเป็นคิดถึง ส่วนเอมี่ก็คิดถึงปาน ขาไปตอนไปส่งเอมี่ไปด้วย ยังว่าป๊าป่า ม๊าม่าอีกนะว่ามาส่งปานทำไม!!! แบบว่าไม่ให้ไปนะอะไรแบบนี้ ฮ่าๆ เค้าบอกนั่งชะเง้อมองรถด้วยว่าจะกลับมารึยังนะ…………….เล่าโม้ไป ไม่รู้ว่าโฮสต์โม้มาอีกทีป่าววะเนี่ย หลงดีใจว่าเด็กชอบ ดีใจนะเนี่ย วันนี้คุยกับโฮสต์มัมยังบอกว่าปานเข้ากับเด็กได้เร็วมากๆ เค้าคิดว่าคงเป็นเดือนๆ แต่นี่ผ่านไปสามอาทิตย์เด็กๆก็ชอบเธอซะแล้ว ปลื้มมะ เดือนหน้านี่ก็น่าจะได้เริ่มงานจริงๆจังๆแล้วล่ะ เฮ้อ จะว่าไปก็ดีกว่าไม่มีอะไรทำนะ จบดีกว่า ยิ่งเขียนยิ่งยาว ฮี่ๆ

« ฤดูกาลท่องเที่ยว Utrecht & Amsterdam Part 5

ได้ขี่จักรยานแล้วค่ะ ^^ »