ปั่นจักรยานเล่นยามเย็นวันศุกร์

ฮ่าๆ…ทำไมล่ะ ก็อยากเล่าย้อนตั้งแต่วันศุกร์อะ หลังกินอาหารเย็นเสร็จรอจนเด็กๆเข้ามาอาบน้ำในห้อง(เด็ก เครื่องซักผ้า เครื่องอบผ้าใช้ห้องน้ำเดียวกันในห้องนอนของชั้นเอง)ก็ได้โอกาสบอกโฮสต์มัมว่าชั้นจะออกไปปั่นจักรยานนะ โอเค้!แล้วก็ปั่นออกมา ที่ตั้งใจคือออกมาส่งโปสการ์ดที่ตู้ไปรษณีย์หน้าโรงเรียนคาร์โล เท่านั้นเหรอ…มันจะเร็วเกินไป อรดาเลยปั่นไปเรื่อยทั้งๆที่ในใจก็แอบตั้งใจเล็กๆอยู่แล้วว่าจะไปซุปเปอร์มาร์เก็ต…..รู้สึกว่าตัวเองบ้าห้างนะ เหมือนขาดแคลนที่ทางยังไงไม่รู้ ถ้าขาดซุปเปอร์ไปละก็ไม่รู้จะไปไหน 555 แต่การย่างก้าวเข้าไปในนั้นไม่ใช่จะมีความสุขอย่างเดียวหรอกเพราะนั่นหมายถึงชั้นจะต้องเสียเงินอีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย!!!!!!

 

เดินเชิ่ดเข้าไปหาขนมถูกๆกิน ฮ่าๆ เอาน่าเงินเดือนมันน้อย ก็กินๆใช้ๆไปตามเรื่องแหละ ยืนพิจารณาไปเหอะ อันไหนถูกและดีเข้าตาอรดาหมด เอิ้กๆได้ขนมปังกรอบหน้าชอกโกแลตที่เอาไปกินในเมืองมากล่องนึง สตรู๊ปวัฟเฟิล(วันเป็นวัฟเฟิลบางๆกรอบประกบกันแล้วข้างในเป็นไส้ syrup หรืออาจเป็นน้ำผึ้งตามราคา อรดาเอาแบบชนิดถูกและยี่ห้อถูกสุดมา ฮ่าๆ)แล้วก็ชอกโกแลตเคลือบถั่วลิสง(ยังไม่ได้กินเลย รู้ว่าอยากเห็นรูปกันอะดิ ถ้าไม่ลืมก่อนแกะจะถ่ายมาให้ อิอิ) เวลาไปซุปเปอร์ก็ต้องพกถุงพลาสติกไปเองก็หิ้วมา หาบรรยากาศแวะถ่ายรูปก่อนกลับ ^^

ชอบดอกหญ้านี้มาก!!! ใกล้โรยแล้วรึป่าวกลีบมันเลยถอยไปข้างหลังแบบนั้น ใครรู้บอกที

อากาศก็เริ่มจะดีอีกแล้วนะนั่น ดูรูปดินั่นตอนสองทุ่มแล้วนะ

กับจักรยานคู่ใจ(ของโฮสต์มัม)ในเนเธอร์แลนด์

หันไปอีกด้านก็กรี๊ดๆๆกับท้องฟ้า

สองทุ่มนิดๆ

หันมานั่งจ้องถ่ายกับดอกหญ้าต่อ พยายามที่จะถ่ายให้สวยถูกใจ ซึ่งยากมาก!!!ถ่ายสิบรูปยังไม่ค่อยอยากจะสวย

ดอกเล็กมากๆ เล็งถ่ายเข้าไป ได้มาเท่าเนี้ย เหอๆ

ดอกนี้ก็เล็กจิ๊ดเดียว นั่งเล็งเมื่อยรูปเลยเบลอๆหน่อยล่ะ

เล็งไปเล็งมาก็เจอเจ้าเต่าทองตัวนี้...วุ้ย หน้าตาเหมือนที่ประเทศไทยเลยนะเธอ

เห็นภาพออกมาแบบนี้ ดอกหญ้าพวกนี้เล็กนิดเดียวทั้งหมดแหละ

ใบของเจ้าดอกหญ้าสุดสวยสีขาว อย่างกับผักชีลาวบ้านเราเล้ย...ดีไม่เก็บมากิน อิอิ

เจ้าของบล๊อกนะเจ้าคะ ฮี่ๆ

อีกซักรูปละกันน่า....ร่าเริงๆหน่อย

ตอนนี้แบตกล้องขึ้นตัวแดงละ แบตใกล้หมดเต็มทีขอตั้งกล้องถ่ายรูปตัวเองซักหน่อยเหอะ…พยายามมาก!

ได้เท่านี้ก็ดีละ...ไม่มีขาตั้งกล้องอะนะ -_-"

แบตตัวแดงก็แล้ว…เวลาก็ปาเข้าไปสองทุ่มกว่าๆละ ปั่นจักรยานกลับดีกว่า เกรงใจโฮสต์ทั้งที่จริงๆแล้วก็เป็นเวลาส่วนตัวของเรา แต่ถึงยังไงเราอยู่บ้านเค้าก็ต้องให้มีเกรงใจบ้างล่ะน่านะ แต่แล้วก็กรี๊ดๆๆๆมากมายเมื่อแหงนหน้ามองท้องฟ้าตอนปั่นกลับมาถึงโรงเรียนของคาร์โลและเอมี่ แบตกล้องขึ้นตัวแดงเรอะ…ขอล่ะ อย่าเพิ่งหมดเลย ขอถ่ายรูปสวยๆนี่ก่อนนะ

ก้อนเมฆเรียงกันโค้งตัวตลอดแนวแต่กล้องไม่มีโหมดพาโนรามาเลยเห็นได้แค่ฝั่งเดียวนะ

« Arnhem Centraal ลัลล้าคนเดียว

อาหารไทย ณ รถบ้าน »